Hier vindt u een brief, die is ingestuurd door een boerin uit de regio. De brief is geschreven door Benno Wijlens uit Haaksbergen. Hij verwoordt het gevoel van vele boeren, ook van de boerenbedrijven uit deze regio.
Op de foto staat een bord dat geplaatst is bij een boerenbedrijf langs het Ommerkanaal in Dedemsvaart. Zowel het bord, maar ook de ingezonden brief, weerspiegelen het verdriet van de boerenbedrijven in het Vechtdal.
De ingezonden brief:
Berusting….
Afgelopen zomer stond er een artikel over ons bedrijf in een vakblad. Hierin heb ik vrij kritisch de situatie, en toekomstvisie van de agrarische sector in Nederland, bepaald door de overheid, geschetst. Enkele weken later vroeg de journaliste mij of ik nog veel reacties had gekregen. Ik antwoorde dat ik het tegen vond vallen, juist vanwege de kritische noot. Zij ervoer hetzelfde.
Ik antwoordde daarop dat het een bevestiging was van mijn vermoedens: de boer berust zich in de situatie. Ze beseffen zich dat ze de zondvloed aan bagger vanuit Den Haag niet meer kunnen stoppen, en trekken zich er steeds minder van aan, totdat er een keer eieren voor het geld kan worden gekozen, en er weer een bedrijf minder in Nederland is… Geheel volgens het gezegde: “als de boer niet meer klaagt…”
Mijn zorgen voor de toekomst worden steeds groter; waar nu corona het dagelijks leven beheerst voor de gemiddelde burger, aangevuld met stikstof voor de gemiddelde boer, komen er nog problemen van een heel andere orde op ons af. Je ziet het ondertussen overal gebeuren: schaarste ontstaat. Niet in de laatste plaats op het gebied van de handjes: Personeel in de zorg, transport, bouw en techniek is niet of nauwelijks meer te vinden. Het vervolg is schaarste. Heel lang ging de boer eigenwijs door, zodat voedsel in ieder geval voorhanden was. Maar, ook dit station is gepasseerd, en de cijfers van bedrijven zonder opvolger, en bedrijven die nu al stoppen, gewoonweg omdat ze er helemaal klaar mee zijn liegen er niet om. Ik zie honger ontstaan, en niet eens op hele lange termijn….
Moeten we dit laten gebeuren? Of erger nog: is het misschien al te laat? Ondanks dat ik mij persoonlijk geen zorgen mag maken, omdat wij het met ons biologisch bedrijf, en korte lijnen precies doen als verwacht wordt ben ik bij de meeste protesten aanwezig geweest. Ook nu denk ik er serieus aan om op de trekker te stappen, zodat ik op 13&14 december in Brussel sta. Niet alleen voor ons eigen bedrijf: de Green Deal is ook voor de biologische sector zoals die er nu staat een doodsteek. Als je de productie gaat reguleren d.m.v. subsidie ontstaat er overproductie, zonder dat er markt voor is, en dondert de prijs vanzelf in elkaar. De pioniers, en de voorlopers (zijn wij met 20 jaar biologisch een voorloper?), die zich altijd zo hebben moeten redden worden weggeconcurreerd door mensen die niet uit ideologie biologisch worden, maar vanwege de knikkers, aangejakkerd door subsidie…
Maar, erger dan dat: ik wil het niet op mijn geweten hebben dat als er straks vooral lege schappen in de supermarkt zijn, ik er op aangerekend kan worden dat ik het heb laten gebeuren, en er niets aan heb gedaan… En jij? Stap jij ook op de trekker? Of in de auto, als je geen trekker hebt, maar de boeren wel een warm hart toedraagt; alleen om wat ze doen, het liefst ver weg van de aandacht gewoon met de poten in de aarde sterk ondergewaardeerd voedsel produceren?
Want pas als iets niet meer vanzelfsprekend is weet je pas wat je mist.
En dan is het in dit geval helaas veel te laat…
Een berustende groet,
Benno
